Het moment dat de leerkracht in je naar boven komt...

Dinsdag

Oke oke, toch nog even een klein blogje over gister. Gister heb ik inderdaad niet superveel gedaan. Oma was 's middags niet thuis, dus ik ben even naar de mall gelopen. Hier heb ik een paar cadeautjes gekocht voor mijn neefje die vrijdag 5 wordt. Ik kan natuurlijk niet zonder iets aankomen! Verder heb ik een koffie gehaald bij Starbucks in plaats van bij Tim Hortons. Ondanks dat de Starbucks "goedkoop" is als je de prijzen vergelijkt met de euro, is het nog steeds duur. Dit was dan ook meteen de eerste en laatste keer dat ik hier naar de Starbucks ben geweest #studentenleven.

Woensdag 

Vandaag bezoek ik voor de laatste keer de Laurentian Hills Christian School, grade 5/6A. Wat ik volgens mij nog niet heb verteld, is hoe dichtbij het is. Ik hoef alleen maar de straat uit te lopen en de weg over te steken, dan ben ik er! Ik moet eerlijk zeggen dat ik deze dag best een klein beetje spannend vind. Ik heb deze kinderen maar drie uurtjes gezien, wat zullen ze wel niet denken? Ik ben er nu voor een hele dag en ik wil meer doen dan alleen zitten en observeren. De leerkracht in me komt naar boven 😂🙋🏼‍♀️! 

Ik loop het lokaal binnen, maar Shirley (de leerkracht) is er nog niet. Ze heeft een kort gesprek met de directeur. Iedere woensdag beginnen ze de dag met worship Wednesday. De groep splitst zich, er is namelijk nog een grade 5/6. Grade 6 komt bij ons in het lokaal en grade 5 gaat naar het andere lokaal. Wat ze dan precies doen weet ik niet, maar ik weet wel dat het te maken heeft met bijbelverhalen. Vandaag was speciaal, want Shirley had geen bijbelverhaal uitgekozen, maar een verhaal over het ontstaan van Turtle Island. Dit verhaal hebben we vergeleken met wat we weten van personen uit de Bijbel. Het was mooi om te zien dat de kinderen al precies konden vertellen wie wie was en waarom ze dat dachten, ondanks dat ze eigenlijk nog heel jong zijn. 

Na worship Wednesday, ging iedereen weer terug naar zijn of haar eigen lokaal en kon de rekenles beginnen. Het verbaasde me echt! In Nederland pakken alle kinderen hun boek, schrift en eventueel nakijkboekje erbij. Hier pakt iedereen zijn eigen werkblad en gaat aan de slag.  Bij een vraag gaat er gewoon een vinger de lucht in en wordt de vraag beantwoord door de leerkracht. Na rekenen was het tijd voor Health. Shirley vertelt dat dit vaak wordt overgeslagen omdat er belangrijkere dingen te doen zijn, maar vandaag niet! Bij Health kregen ze (weer) een werkboekje die de kinderen moeten maken. De vorige keer hebben ze het gehad over de Canadese schijf van vijf, deze keer moeten ze het toepassen. Ik vind het echt goed dat ze dit aanbieden. Kinderen bedenken zich nog niet dat niet alles gezond is en wat de gevolgen zijn van langdurig slecht en ongezond eten (of zelfs leven). 's Middags zijn ze doorgegaan op de Health-les van die ochtend door een poster te maken over verschillende vitaminen en mineralen. 

De laatste drie kwartier hadden de leerlingen muziek. Dit hebben ze, net als gym, 2x in de week. Een paar meiden hadden me al gewaarschuwd dat de leerlingen zich, hoe zal ik dit verwoorden.., 'anders' zouden gedragen. Deze meisjes konden me ook vertellen waarom: de leerkracht van muziek zette ze er niet uit, vroeg aardig en beleefd of ze wilde stoppen maar deed daarna niets meer. Nog voordat ik het lokaal binnenkwam, had ik al een heel rampscenario in mijn hoofd. En niets bleek minder waar.

De leerlingen kwamen binnen. Het was een groot lokaal met allerlei instrumenten. Alle leerlingen hadden zelf een blokfluit meegenomen. De muziekmeester probeerde de leerlingen stil te krijgen door 3x te klappen. Nope, trokken ze zich niets van aan. De meester vroeg nu een aantal kinderen te gaan zitten. Dit had zin tot een zekere hoogte want zodra de een zat, stond de ander. Wat moet deze man zich machteloos voelen. Ik heb eigenlijk gewoon medelijden met hem. Zo lief als dat de leerlingen zijn bij Shirley, zo losgeslagen waren ze bij hem. 

Deze meester probeert iets leuks te maken van zijn les, ondanks dat muziek niet voor iedereen is weggelegd. Zijn geduld verbaasde mij. Iedere keer weer vroeg hij de leerlingen of zij stil wilden zijn, wilden luisteren, respect wilden hebben voor een ander. Hij vroeg het heel aardig, maar hing er geen consequentie aan. Dit is iets wat deze kinderen blijkbaar wel nodig hebben, want anders komt er niets van je les. Ik snapte niet helemaal waarom, maar op een gegeven moment gaf de muziekmeester zijn bluetoothtoetsenbord aan een van de grootste onrustmakers. Deze onrustmaker nam het er natuurlijk van en ging vrolijk met de muis over het scherm, klikte dingen aan die hij niet aan zou moeten klikken en de klas reageerde daarop. De muziekmeester heeft deze jongeman minimaal 5 keer gevraagd of hij wilde stoppen. Pas daarna pakte hij het toetsenbord af. Iets wat ik zeker anders zou doen. De grootste onrustmakers zaten voor mij. De leerkracht in me kwam naar boven en ik heb hen een paar keer gewaarschuwd. Ik kon niet anders. Mijn geduld raakte op een gegeven moment op. Ik bleef naar de leerlingen kijken en zij bleven doorgaan. Het is grappig om te zien dat het er echt maar een paar zijn die de boel zo kunnen verstoren. Ik heb de onrustmakers kort bij me genomen en gezegd dat er geen derde waarschuwing komt. Ondanks dat ik dan een 'visitor' was, namen zij mij wel serieus en probeerden zij vrijwel niets meer. Ik vraag me af wat er zou gebeuren als de muziekmeester dit zou doen. Als deze leerlingen een vreemde zelfs serieus nemen, wat zou er dan gebeuren als een bekende zo iets tegen ze zou zeggen? Al met al wat het een vrij rommelige muziekles. Ze waren de muziekmeester zo aan het uittesten. Hij stelde dan ook geen grenzen, maar toch had ik wel medelijden met hem. 

Toen de leerlingen weer in de rij moesten staan om naar beneden te gaan, heb ik de onrustmakers nog een keer bij me gehaald. Want of ik nou een visitor ben of niet, zij moeten zich gewoon kunnen gedragen zoals ze dat bij Shirley ook doen. Ik hoop dat de muziek echt een keertje tot zijn recht komt, want op deze manier komt het niet tot zijn recht. 

Later sprak ik nog even met Shirley. Ik vertelde haar wat er allemaal gebeurde bij de muziekles. Zij vertelde mij dat ze er aan het begin van het jaar altijd bij bleef zitten, omdat ze anders echt de tent afbraken. De muziekmeester is gewoon te aardig, wil de kinderen niet het gevoel geven dat ze straf hebben. Voor nu zit ze buiten het lokaal zodat, mocht de muziekmeester iemand het lokaal uitsturen, zij hen op kan vangen en een goed woordje met ze kan spreken. Ik denk persoonlijk dat dat moment nooit zal komen. 

Maar goed! Vandaag was dus de laatste dag op LHCS. Vandaag heb ik geen foto's gemaakt en heb ik vooral rondgelopen en heb ik kinderen geholpen. Ik heb echt drie geweldige dagen achter de rug en ben heel blij dat ik dit allemaal op deze manier heb mogen doen. Voor de rest van de week ga ik vooral de toerist uithangen en weer werken aan mijn schoolopdrachten :( Het is bizar dat de helft van mijn trip er alweer op zit! Vanavond ga ik nog naar een mall hier vlakbij, maar eerst even een hapje eten.

Slaap lekker Nederland!