B5???

9 mei 2019 - Toronto Pearson International Airport, Canada

Vandaag de laatste halve dag gehad. Steeds meer begin ik me te beseffen dat ik heel veel geluk heb dat ik dit allemaal mag meemaken en daar ben ik best dankbaar voor. 

Vandaag hebben we het rustig aan gedaan en heb ik na het laatste ontbijt met eggo’s alle spullen ingepakt. Zonder al te veel te hoeven proppen is de koffer in 1x dicht gegaan! 

Mijn neef Dan brengt me naar de Airport. Het plan was om om 17:30 weg te gaan, maar omdat de 401 de drukste snelweg van de wereld is (en de Canadezen daar heel trots op zijn), zijn we rond 17u weggegaan. Eenmaal op de weg bleek dit eigenlijk niet nodig, maar beter te vroeg dan te laat! 

Alles gaat al zo automatisch, ik moest mijn paspoort in een apparaat doen en mijn check-in bevestigen. Zo 2019 😂. Eenmaal bij de bagagedrop off (wat ook automatisch ging) gaf het apparaat aan dat de koffer te zwaar was (24,2kg en de max. was 23 kg). Ik had niet anders verwacht als ik heel eerlijk ben 😂🙋🏼‍♀️.

Er werd mij verteld dat ik €60 neer moest leggen of zware spullen uit mijn koffer moest halen en die als handbagage vervoeren. Ik werd doorgestuurd naar een vrouw met een vrij norse uitstraling. Dit wordt nog wat. Eenmaal bij de mevrouw zette ik mijn koffer op de band. 24,1kg deze keer. ‘You can walk’ zei ze. Ik vroeg voor de zekerheid of ik niet moest betalen, maar ze schudde nee en lachte vriendelijk. 

Ik keek op mijn boardingpass voor de gate. Hm. Mijn gate stond er niet op? Aan een andere vrouw (die de boardingpassen scande) vroeg ik of zij het misschien wist. Ze scande mijn boardingpass en kon het me vertellen: gate B2a. Hm, oke. Even snel door de douane en ik was bij de tax-free shop 🤩. Even een lekker luchtje voor mezelf gekocht en door. Ik heb niets anders nodig, dus zie ook niet in waarom ik daar zou rondslenteren met een vrij zware handbagage-rugzak. 

Richting de gate schoot een man me aan. ‘B5???’ klonk het. Uh ja, rechtdoor. Deze man kon duidelijk niet goed Engels. Waar ik me echter meer zorgen om maakte, was om mijn avondeten. Ik had ‘s middags wel warm gegeten bij oma, maar avondeten zou ik op het vliegveld doen. 

Ik denk dat ik er te vlug langs ben gelopen, want bij de gate zat niets. Alleen een Tim Hortons. Ik heb geen zin om weer helemaal terug te gaan, dus ik haal een flesje water en een donut. In het slechtste geval haal ik er nog 1. 

De afgelopen 2 weken zijn verschrikkelijk hard gegaan en wat ben ik ontzettend blij dat ik dit heb mogen doen. Er zal nog 1 blog online komen over de vlucht zelf, maar ik wil iedereen alvast bedanken voor het lezen en de leuke reacties!